ძნელია წარსულის შეცდომების გამოსწორება. ზოგიერი მათგანისთვის რაიმეს მოხერხება შეუძლებელიცაა. მაშინ როდესაც ცხოვრება ჯურღმულისკენ იწყებს სვლას ჯერ კიდევ საშუალო სკოლიდან, საჭიროა ბრძოლა, მაგრამ თავის დახრა და ჩრდილში დადგომა გაცილებით უსაფრთხო და მარტივია.
იმ პერიოდში ტაკემიჩი ჰანაგაკი ჩვეულებრივი ხულიგანი იყო. მოზარდი, სულელი, "კარგი ტიპი"... მოკლედ ყველაფერი, მაგრამ არა ძლიერი. ასე ხტუნვა ხტუნვასა და თავის "მაგარ ტიპად" წარმოჩენაში საბოლოოდ ლაქიას როლი ხვდა წილად, შედარებით მასზე ძლიერებთან. იმ დროიდან მოყოლებული გამუდმებით სხვის ბრძანებებს ასრულებდა და ერთი სული ქონდა როდის დაასრულებდა სკოლას და როდესაც დადგა ეს დღე იგი გაქიცა, მიატოვა ყველაფერი და მათ შორის მეგობრებიც.
გადიოდა დრო, ტაკემიჩიმ 26 წელს ისე მიაღწია რომ საკუთარ ცხოვრებაში ვერაფერს მიაღწია. წარსულმა გაიარა, ხოლო მისგან დარჩენილმა კვალმა სამუდამოდ უიღბლოდ აქცია. იმ პერიოდის ერთადერთი ნათელი სხივი - გოგონა რომელიც უყვარდა - გარდაიცვალა ცოტა ხნის წინ უბედური შემთხვევის შედეგად... ამავე დღეს კი მოულოდნელ ვითარებაში ტაკემიჩი ვარდება მატარებლის რელსებში, მაგრამ სიკვდილის ნაცვლად ბრუნდება 12 წლით უკან, არსებული ცნობიერებით, იმავე გარემოში თავის მეგობრებთან და ჯერ კიდევ ცოცხალ საყვარელ გოგონასთან.
შეფასება:10
